Soms is de weg belangrijker dan de bestemming. Zeker als die weg je langs kastelen, bergtoppen, oude veenlandschappen en zelfs een legendarisch circuit voert. In deze ID. Drives trekken we zuidwaarts met de Volkswagen ID.3 GTX: de sportieve alleskunner uit de elektrische ID.-familie. Een route van ruim 500 kilometer die Nederland langzaam inruilt voor het groen van de Eifel, het betoverende grensgebied tussen België, Duitsland en Zuid-Limburg. We passeren meerdere keren de landsgrenzen, maar voelen ons onderweg vooral vrij.
We vertrekken vroeg vanuit Leusden, waar de Volkswagen ID.3 GTX glanzend in de zon staat te wachten. In Kings Red metallic en met zijn hoogglans zwarte accenten ziet hij er gespierd en trefzeker uit. Onder de motorkap ligt 240 kW / 326 pk aan vermogen, goed voor zeer vlotte tussenacceleraties en een dynamisch rijgevoel. De opgegeven actieradius van 598 kilometer (WLTP) geeft ruim vertrouwen voor deze zuidelijke tocht. Navigatie aan, koffiemok in de houder — op naar het onbekende.
Historie in de ochtend
We rijden via de N226 richting Amerongen. De ochtendmist hangt nog laag over de velden als de contouren van Kasteel Amerongen opdoemen. Een indrukwekkend 17e-eeuws landhuis, gelegen in het uiterste puntje van de Utrechtse Heuvelrug. Even stoppen we op de oprit om het aanzicht in ons op te nemen: symmetrie, statigheid, stilte. Onze rode ID.3 GTX contrasteert prachtig met de tijdloze gevel. Het kasteel werd na de verwoestingen van 1673 herbouwd en ademt sindsdien de sfeer van adellijke grandeur. Ooit woonden hier diplomaten, kunstenaars en zelfs vluchtende keizers. Rondom liggen formele tuinen die geleidelijk overlopen in het coulisselandschap van de Heuvelrug.
We vervolgen onze route via de A2 en de N275, richting het oosten van Noord-Brabant. Daar ligt Nationaal Park De Groote Peel — een van de stilste gebieden van Nederland. Geen snelwegen, geen industrie, alleen veen, vennen en vogels. Het landschap is vlak en weids, met lage wolken en het gevoel dat de tijd hier trager tikt. De ID.3 glijdt er moeiteloos doorheen, zijn stille aandrijving past perfect bij de omgeving. Ooit was dit een ruig veenmoeras waar turfstekers onder zware omstandigheden werkten. Nu is het een beschermd natuurgebied met zeldzame vogelsoorten als de geoorde fuut en kraanvogel. Een mozaïek van plassen, rietvelden en knuppelpaden waar stilte bijna tastbaar is.
Tijd voor koffie. We kiezen voor Eetcafé De Stoep in Meijel, een laag gebouw aan de Roggelsedijk met een zonnig terras en vriendelijke bediening. Terwijl we aan de cappuccino zitten, laten we de ervaring met onze rode ID.3 even bezinken. Hij oogt compact, maar biedt binnenin volop ruimte. En vooral rust, ondanks zijn nadrukkelijk sportieve aspiraties.
Limburg in lagen
Terug op de weg volgen we de N275 richting Midden-Limburg, waar we uitkomen bij het witte dorp Thorn. De straatjes zijn smal, de gevels spierwit en de sfeer is bijna mediterraan. Ooit was dit een ministaatje bestuurd door adellijke vrouwen — vandaag is het vooral een fotogenieke tussenstop. We dwalen kort langs de Abdijkerk en bestellen een pannenkoek bij De Pannekoekenbakker, waar de geur van vers deeg door de open ramen waait. De witte kalk op de huizen is geen esthetische keuze, maar een gevolg van eeuwenlange belastingvoordelen: bewoners mochten hun huizen belastingvrij witten met resten van mergel. Daardoor ontstond het karakteristieke dorpsbeeld dat nu bezoekers van over de hele wereld trekt. En dus ook ons, met onze elektrische ‘hot hatch’.
Via de Maasboulevard rijden we verder zuidwaarts naar Elsloo. Daar nemen we een korte pauze bij Buitenplaats Kasteel Elsloo, dat verscholen ligt aan de rand van het Savelsbos. De lunch — Limburgse mosterdsoep met boerenbrood — smaakt extra goed met uitzicht op het kasteelpark. Kasteel Elsloo kijkt uit over het Maasdal en ligt aan de voet van een steilrand waar vroeger vuurstenen uit de grond werden gehaald. Het is een plek waar de Limburgse heuvels beginnen, tussen kabbelende beekjes, oude leembossen en schaduwrijke wandelpaden.
Vanaf hier slingeren we langs de rand van Maastricht, waar het landschap langzaam begint te hellen. Het is duidelijk: we naderen de heuvels. De ID.3 GTX voelt zich hier thuis, met directe besturing en een onderstel dat stevig én comfortabel is. Bij Margraten maken we een stop bij de indrukwekkende Nederlands-Amerikaanse Begraafplaats. Rijen witte kruisen, een eeuwige vlag. We zijn er even stil van. Met bijna 8.300 graven is dit de enige Amerikaanse begraafplaats in Nederland. De plek is zorgvuldig onderhouden, met geometrisch aangelegde gazons, een centrale toren en een gedenkmuur voor vermiste soldaten. In het zachte glooiende landschap is de rust hier bijna plechtig.
Grensverhalen
We kruisen de Belgische grens en rijden naar Henri-Chapelle, waar nog een Amerikaanse begraafplaats ligt. De geschiedenis komt hier dichtbij, net als het besef hoe grensgebieden vaak strijdtonelen zijn geweest. Nu is het er vredig — groene heuvels, rechte bomenrijen, vergezichten. Henri-Chapelle ligt op een hoge kam met uitzicht tot diep in Duitsland. Hier liggen meer dan 7.900 Amerikaanse militairen begraven, velen gevallen tijdens het Ardennenoffensief. Het kerkhof straalt ingetogenheid uit, midden in een landschap dat door zijn hoogte en openheid een gevoel van overzicht en verzoening geeft.
De weg voert verder naar Natuurpark Hoge Venen, een uitgestrekt hoogveengebied op de Belgisch-Duitse grens. Het landschap verandert plotseling: hier zien we uitgestrekte heidevelden, houten vlonders en een horizon die nauwelijks wordt onderbroken. In de verte bewegen de wieken van een windturbine. De ID.3 rijdt soepel over de bochtige wegen, zonder geluid, maar wel met de souplesse en speelsheid die je van een GTX verwacht. Hier in de Hoge Venen voelt elektrisch rijden als vanzelfsprekend. Samen vormen ze een van de oudste beschermde natuurgebieden van Europa. Het gebied ligt gemiddeld 600 meter boven zeeniveau en is vaak mistig, wat het iets mystieks geeft. In de winter kan hier sneeuw vallen terwijl het elders in Nederland regent.
We dalen af richting Nürburg en passeren de buitenrand van de Nürburgring. Het beroemde asfalt ligt er stil bij, maar de contouren van het circuit en de oude Nürburg-ruïne zijn indrukwekkend. Vandaag zijn we hier niet om onze sportwagen op zakformaat over de Ring te jagen. De route die we hebben uitgestippeld biedt namelijk meer dan genoeg mooie bochten, dalen en rechte stukken. Even later draaien we Nationalpark Eifel in: donkere bossen, ruige hellingen, diepblauwe stuwmeren. De ID.3 GTX klimt met gemak, zijn krachtige elektromotor levert direct koppel, ook op veel steilere stukken. De Eifel is een jong vulkanisch gebied, wat je ziet aan de kratermeren en de grillige rotsformaties. Hier ruikt het naar dennen, echoot vogelgezang tussen de dalen, en duikt soms een damhert op in de schaduw van een den.
Hoogste punt, laatste licht
Na onze pleziertocht door de Eifel, kruipen we langzaam terug richting Nederland. We bereiken de Vaalserberg — met zijn 322,4 meter het hoogste natuurlijke punt van Europees Nederland. Net iets verderop ligt het officiële Drielandenpunt, waar de grenzen van Nederland, België en Duitsland samenkomen. De zon zakt langzaam weg achter de heuvels. Op heldere dagen kijk je hier tientallen kilometers ver: over het Maasdal, de Ardennen en de Duitse Eifel. Kinderen rennen in het doolhof, wandelaars zoeken uitzicht op de uitkijktoren. Het is een plek waar grenzen vloeibaar worden.
Na een laatste afdaling arriveren we bij Bilderberg Kasteel Vaalsbroek. Kasteel Vaalsbroek stamt uit de 15e eeuw, maar kreeg zijn huidige statige uiterlijk in de 18e eeuw. De oprijlaan, de vijver, de oude bomen — alles ademt rust. Hier stopt de reis, maar blijft het gevoel van onderweg zijn nog even hangen. Het statige landgoed ligt vredig in het avondlicht. We zetten onze Kings Red ID.3 GTX aan de laadpaal op het terrein. Binnen wacht een kamer met uitzicht op de vijver, en in het restaurant worden streekgerechten geserveerd onder gewelfde plafonds.
We klinken op een dag vol memorabele bezienswaardigheden. Een rit die ons niet alleen over grenzen bracht, maar ook door tijd, landschap en geschiedenis. Buiten stroomt de accu van de ID.3 langzaam vol. Binnen dalen onze schouders. Morgen weer verder — maar nu eerst: opladen.
Zelf de route rijden?
Je laadt de route eenvoudig in op het navigatiesysteem van je ID., via Google Maps:
Route deel 1:
https://maps.app.goo.gl/Sf9jguh4GYpqpBUd8
Route deel 2:
https://maps.app.goo.gl/tRsH8oU5ypZAfCpa7